Dins un membre ablanqui, vueje, en grand tristun,
Soul, quàuquei pouest poussous adournon l’embalun .
Lei paret d’un rebat dei ressouen pietadous,
Mi remandon que mai soun bate-couer isprous .
Moun lié, en plen mitan, un boulé de linçòu,
Isclèjo tout soulet dins l’espai qu’es en dòu .
Penjèri bèn au gànchou ma barèto roussenco,
Pauvèri mei libras sus lei laisso lachenco,
Mume sus lou cabès, istalèri moun Diéu,
Assajèri tambèn d’oublida meis adiéu .
Mai jamai tout acò, es proun pèr pas ploura,
Pèr sèntre moun trefouns feni de s’assoura .
Ajacu sus moun lié, la testo revessado,
Pantaìssi d’un vouiàgi aluencha dei radasso .
De clinoun, lou regard esperdu dins lou cèu,
M’esmàri sus leis aigo en repaus de moun trèu .
Que pousquèsses, moun raive, avera leis estello,
Rada dins l’aire mounde . Dins uno canestello,
Vouguèssi, voularèu frusteja leis aucèu,
Meissouna leis espigo avans que sié lou gèu .
Adounc m’empartirai n’ei raro de la terro,
Trenarai’ mé lei niéu dei tapis de moufèro,
E dei ceniho aurado derraba deis avèrs,
Agantarai lei fiéu qu’an teissu l’univèrs .
Bastirai au noun-rèn un reclaus de lumièro,
Que póurra pèr toujou mestreja la tubièro,
Que caupra pèr Amour la fugido dóu tèms,
Que dóu boui proumieren enauravo lei vènt .
Samenarai proun drud un margai primadié,
Si vieutèsson lei chato’ e lei drol’ enchalié .
De l’abadié dòu pouart, engreurai sus l’autar,
Dei fusto encrincelado de roubin, que lou flar,
Sus Marsiho’estirado au rai d’un bouen soulèu,
Gisclara dei teulat enmescla de savéu .
Esbleugissènt de róugi en faisso d’ar-de-sèdo,
Caufara la grand vilo de soun ristre de pèrlo .
O, ma douço ciéutat, qu’as vist naisse mèi rèire,
Sei trebau, seis arcié que gansaion sei crèire .
Vouguèsses, tu, capi lei revòu de moun èime,
Car l’Amour qu’ai pèr tu , vounzisse de souen lèime,
D’abord qu’enfantounet, mi bressavon tei fiho,
tei frumo emparaulado d’uno lengo en gasiho,
E qu’embabaroucha dins sei faudo en douliho,
Li voudriéu proun encaro jouga èis escoundiho .
De tout aquestou pople, auturous, parlufié,
Que brassèjo lei mot, lei sòufio’mé foulié,
Lei flourisse, lei ausso, de pèbre lei piquèjo,
De sau de soun viéi pouart, à vèlo lei coufèjo,
Voudriéu n’en treslausa, encuei lei arpejado
D’aquelo sinfounié, bello Marsihalado,
E dins leis avengudo qu’encanto lei cigalo,
Vague lou picadis dòu bachas que s’embalo .
Chanço, d’escambarloun, de pousqué d’un agach
Esperlounga sa visto sus lou mounde maufach,
Si voulent desquiha pèr dei tarminasoun
En luego dóu pais engarba la meissoun .
D’aquesto benestànci que sènti que s’aluencho
ei ressouen que sounsounon d’uno radiero aubencho,
Digo li de l’ista, felibre, digo lèu,
Que póurra ‘nca teni lou joueine balarèu .
Noun ! Va crèses pas ? La respelido mousto .
As que de lambreja long dóu Lez, dins lei brousto .
Rado vo que nous vèn sus d’un càrri famous .
Va viés pas dardaia de soun pas ufanous ?
Vai li à Mountpelié,trevo lei courredou,
D’en pertout si recampon, soun leis esparradou
Qu’esperavian que venguon . Devesson pèr carriero
Leis idèio estucho e ti van fa cachiero .
De Bourdéus, de Clermount, de Coùni e de z-Ais
Dei quatre caire de nouèstou grand pais,
De Tarbes, de Gueiret, Briançoun e Marsiho,
S’encourron lei jouvènt beure à la santo siho .
Que sieguon benesi, li qu’an mantengu viéu
Nouèstou lengàgi dre que s’enrasig’ encuèi .
Que siegon treslausa nouéstei bèus amoulaire,
Ensignaire chanu, cercaire e agusaire .
Sieguès benastruga, touto la proufessaio,
Demié nàutrei, trachigue au mitan dei bartaio,
Lou germe gréu qu’avès palica au soulèu .
Pèr acò, sieguès parpa dei lausié lei pu bèu .
Butas nous à la rodo, que sèmpre viro e torno,
Digas nous qu’es poussible que la lèngo s’adorno,
Dei zistoun e zestoun dei valèngo e dei quèi,
E ’nfiòucas nouéstei bouco ei sansogno d’encuei .
Gramàci, vàutrei touti, empuraire dóu fue .
Gramàci pèr lou lume bouleguiéu dins la nue .
Osco, oucitanìo, Prouvènço es ta fiho,
Osco moun bèu pais, à tu lei litanìo .
|