T’àimi, coume l’aucèu àimo de s’envoula,
T’àimi coume lou gaudre àimo de courrióula .
T’àimi coume l’ahour clavèjo seis estello,
T’àimi coume lou blad dins uno canestello .
Qu’es boun de boufeja sus ta flamèto aubenco,
De pousqué, dins un vòu, ti jougne dins l’aupenco .
Li vendrai au Visèu resquiha sus la nèvo,
E dins lei coulanchouiro, oublidous de mei trèvo,
Fouligaud, disavèrt, descabessa au vènt,
Chucarai enebri, de l’aurèto l’alèn,
E dins un revoulun de parpaiolo blanco,
Escoundrai moun tristun e lou trèu que m’assanco .
Qunto joio, emé tu, dins la séuvo ramudo,
De jouga ei cadèu sus lei pèndo tepudo,
Si vieuta alandri ; t’agànti, ti coussègui,
Ti bùti, t’estramàssi … Encaro ti n’en prègui !
E iéu de patuscla dins la prado flourido,
E tu de péutira ma jargo espeiandrido :
M’empóugnes, mi descambes, au sòu mi destrampales,
M’esfoulisses, m’enchuscles,toujour que mai m’empures,
E dins un ràngou fouele, nouéstei couers enmescla,
Dins un chale ajouvi, roumbalon desrescla .
Qunte plase ’mé tu, aqui embessouna,
S’adesa, si frusta, e si caranchouna .
Uno ouro de relàmbi, mi sènti que tremouèli,
D’envèjo de boumbi e de ti prèn’ au couèli .
De tu tambèn leis iue petrihon, e ti prus
D’encaro mi coursa, ajougui coume un gus .
Emparten-si d’aqui, avera leis auturo .
Coume lei vedèu ferre que roumpon la clausuro,
Trasen luen lou cabèstre, cadèno e arganèu,
Seguissen lou vièi mòti sus lou camin dòu cèu .
Prenen ges de bourrenco, nimai d’unei marfègo,
Sus lou margai lanu, que rèn nous li trafègo .
Dourmiren d’un soulas, bèn couta l’un à l’autre,
Faren de bèu pantai, estella sus lou pautre .
Mai es ti poussible que tout s’endevenguesson,
Auren ti proun d’aubire pèr qu’au cèu va vouguèsson,
Entrihauda ’mé tu, de qu’alours nous enchau,
D’abord que sian ensen, lei dire d’aganau .
Que tu siés bèu, quouro m’emparadisses,
Emplano mi ’mé tu, que tant bèn m’embellines,
Sauto émé iéu, dins un fue d’amiganço,
E qu’à Diéu pouquessian pourgi nouèst’ amistanço .
|