Lou póutiràvon pèr lei péu
À doues o tres, e sènso quiéu,
Ansin coumo farié l’agnèu
Qu’au turadou vai de garrèu
L’emplempougnèron dins qu’un briéu,
E lou traguèron sèns moutiéu
Au caladat, sus lei carréu.
D’ounte venié queste meinas
Que dins l’Afric’ avié soun jas ?
Crespelu coum’ en un bartas
Que li grèio leis argelas,
T’avié l’èr dous, pas bedigas,
Un bréu grand pàntou, ‘mé douei bras
Que noun avien gaire de gras !
M’a tira pèno, pecairet.
A pas rèn dich lou jouveinet
Viesti de pèio d’abiquet,
Quour’ uno chourmo de poulet
Si l’agantèron au galet,
Sèns s’encagna, es soun mestié,
Que l’enmenèron au Parquet.
Si vesié bèn qu’èron noumbrous,
Bèn tróup noumbrous. Coum’un retrous
Que noueste mounde pouderous
Noun pourrié pas l’èr auturous
Emjambaria, un bréu aurous
Leis an bandi lei necierous,
Tau clavela sus d’uno crous.
Sàbon qu’en Franço avèn l’ur
De pousqué viéure de segur
‘Mé lou counfouart sèns lou malur
D’avé la fam, d’èstre voulur
Quand l’estoumac sènso rencur,
Finot, vous bisbiho, amblur,
Que poues rauba leis escroutur !
Paure nautre, paure d’elèi !
Soun lei vitimo de la lèi,
Aquesto damo que n’a d’uèi
Que pèr lou drech de si elèit.
Elèi barrùlon sus li quèi
En quisto d’un nouvèl asuèi,
D’un endeman sènso desvèi.
Es-ti poussible d’aculi
Touei aquéstei qu’an defugi
Lei guerro que lei fan pati,
E soun paìs qu’à couers e crid
Demand’ ajudo, car afri,
Voudrien au siéu sènso mouri,
L’ista encar pèr si nouri.
Verai que pourren pas jamai
Noun faire pas degun degai,
E recata sèns quauque drai
Maugra la carita bessai,
Abari, louga, tout lou rai
D’aqueste fube sèns trabai
Qu’aqui póu fair’ un abrandai.
Vai-ti lou Cèu nous perdouna
De puei leissa s’aboussouna
Un countinent, tout chirouna
Pèr l’interès apersouna
Dei cap d’estat, que fan chouna
Sèi territòri, satouna
Pèr dei milìcian descaussa.
Vai-ti lou Cèu rèn reteni
De ço que fasen, embouni !
Sian nàutrei puei, qu’aferouni
Fasèn lei fièr, escarmouni
Dins nouesto vido, assourni
Deis ue, dóu couar, sèns aveni,
Qu’ajudan pas sèns escorni.
Pamèns verai, sian desarma
Davans un eitant grand presfach,
Que sarié de leis agrega,
Leis inseri em’ equita
Dins lei vilo, nouéstei cieutat
En luego de lei tirassa
Au sóu, de leis escaiauda.
Coumprèni qu’encuei counouissen
Sounco lou pue d’un mouvimen
Sai que moundiau, que dins qu’un tèms
Veira soun quit’ acabamen,
Quand l’aura pèr acourdamen
Pu gès de raro pèr de bouen,
Dins un libre circulamen.
Mai quant faudra de negadis
Que sus sèi batèu gounfladis
Periguèsson ausadis
Soucant en mar sèns sustadis
De tóutei nàutrei qu’estadis
Lei regardan tróup bréujadis
Mèntre qu’elèi soun mourtadis.
Europo e touei lei gèns d’Estat,
Bourgés e gus e Chrestianta
E iéu, e tu, ‘mé voulounta
Despachen-si de recata
Quéstei migrant ‘mé dignita
Si que noun de destalenta
Sèis envèjo ‘mé lenita.
Lou mounde es tau un vilajoun
Qu’en chascun puei li fa manjoun
De cambia d’oustau à pèd-joun,
De carreiroun, de courrejoun,
Pèr vèire se sus d’un poujoun,
Tout sarié pas miour rejoun,
L’aigo pu clar’ e bouen brujoun.
La rodo viro, virara…
Qu marco-mau, qu pimpara,
Dei malurous, sèmpre n’ i aura,
Mau enbraia, l’èr esvara.
Garo quest’ ome encara
Que voudrié pas leis apara,
Lou Cèu jamai perdounara.
Pamèns si dise « Diéu es brave ! »
Qu saup, se quour’ an leis ue blave,
Soun pas dóu Segnour lou regard
Que nous escruto un pau roublard
Rènque pèr nous met’ à l’espobro,
Doumàci l’ome es soun cap d’obro,
Que sié teini que sié manobro.
|