Lexique Provençal

Dans cette rubrique, des poèmes sont offerts à la lecture des internautes.

En Chino 3....

Aven passa dins la ciéuta
Qu’es uno grand curiouseta,
Uno journado bèn entièro
Que sas, se vous fasiéu la tièro
De tout ço qu’aqui l’aven vist,
E lou coumun e lou requist,
N’en aurian pèr ‘no semano
Que nous farié vira campano !
Moun fiéu nous leissè pas pauva
Emai l’aguessian prepauva,
D’ista un jour dins noueste mèmbre,
Pèr si chala d’èstei remembre,
Que puei nous seguirien toujour
Nous adusènt gau e coumbour.
De fèt, isterian dins la vilo
Qu’acò fuguè cavo tranquilo,
Doumàci, rèn faire counvèn
A qu n’en fai de tróup souvènt !
Lou sèr, Làuri aguè l’idèio
Dins leis Hutong e sèis alèio
De l’ana puei flandrineja
E bessai bèn de li manja.
Touei doues nous faguèron l’article,
De voues seguro sèns fascicle,
D’un restaurat fouart renouma
Vèrs qunte si sian aprouma.
Nous diguèron qu’èro la taulo,
E ‘cò, noun èro uno faulo,
Ounte duvié chasqu’ estrangié
Que prèn la Chino pèr coungié,
Ana tasta si mèiss’ escarse
Assaboura de fuèio d’arse,
Mai subre-tout laca de mèu
E de charfuèi, qu’em’ un flumèu
Fan besuscla à l’autentico
D’avans leis ue de sa pratico !
Pensas s’èron bouen lei ritoun
Barnissa e daura d’à poun.
Èron embrouca pèr vintèno,
Sus d’astello, qu’uno cadèno
Viradouiro fasié mounta
Sèns relàmbi à voulounta.
Iéu creseguèri pèr nescìgi
Bessai un pau pèr trefoulìgi
Que l’avien mes coum’ un moutur
Pèr fa marcha puei lou couisur,
Quand pèr un trau dins la muraio
Veguèri quatecant en aio,
Un paure viei quàsi tout nus
Que pedalavo à noun-pus !
T’avié lei tressusour pecaire
Que tau coum’ éu, n’en ai vist gaire !
E li anav’ au pedalié,
Que n’en perdié lou gengivié !
T’avié que la pèu e leis ouesse.
Mai de sèi man, de sèi bras touesse,
Que boulegavo sèns aplant
Dins uno mèno de sang-plan,
Ti prenié ‘no ceguignolo
Que manoubrav’ uno virolo,
E tè, zóu, vàguon lei canard
De si rousti ‘mé lei poulard.
L’avié un mounde pas de crèire
Qu’esperav’ un pau à rèire,
Pèr enintra au cenadou
Sèns’ avé vist l’ensignadou
Dei mangiho que proupousàvon
Qu’aqui d’arrié puei adoubàvon.
Alouro, faguerian la couo
Toueis esquicha coum’ en un pouot !
Isterian de drech bèn un’ ouro
Mèntre qu’adins toueis à la bourro,
Courrien afri entre lei gèns
Pèr lei siervi entandoumèns.
Subran mi prèn la pissarello
Qu’engaugnèri ‘no balarello.
Fasiéu la danso de Sant Gui,
Que sas es parti moun quiqui,
Car noun poudiéu pas la pissagno,
La reteni de l’escoundagno
De mèi braio de moun carçoun
Que resquichàvi à façoun !
Alouro vouei que m’envelèri
De demanda ‘mé treboulèri,
Ounte l’avié un cagadou
Que faguèsse escampadou.
Fuguè ‘no magro servicialo
Que l’a longtèms qu’avié pu d’alo
Que mi mandè puei soun respouens
A la manièro d’un semouens !
Segur, capiguèri que d’alo
A soun Chinès sènso voucalo !
Fin finalo un pekinès
Mi revirè tout en francès,
E coumprenguèri à la lèsto
Ço qu’avié dich dins uno gèsto,
Que falié sourti pèr pissar
Vo chausi de si coumpissar,
Car aqui avien sounc’ un quèli
Pèr s’espóussa lou chichibèli,
Qu‘ escoundu dins un cagibit
Empouracavo l’escaufit !
« Se vouéli ana au coupètou »
Mandèri à moun fiéu « è, pètou »,
« Ebè, diguè lou de Pekin »
« Faudra far coumo lei fresquin »
« Que van à chàscou cóup defouero »
« Dins dei WC sèns buto-fouero. »
Sus d’acò mi moustrè l’endrech
Que li anèri puei tout drech.
Èro uno mèno de bastisso
Que lou dabas de la téulisso,
Fasié mai lou bericouquet
Que li dounav’ un èr lisquet.
Segur l’avié degun estànci.
Lou membr’ avié de l’ impourtànci
E d’en defouer’ aurias cresu
A n’ un oustau di mai coussu.
Ero counstrucho sus ‘no vìo
Que lei gèns l’anàvon coutrìo…
Sus lou moumènt, ‘cò m’estounè,
Mai tre intra : istèri nèc !
A l’interiour, uno rigolo,
Que li dirai miour canolo,
Travessav’ en plen mitan
Lou grand espàci tout à brand !
E sus l’abord de la roubino
Un trepadou, plan, s’acamino,
Tout fach de pèiro, de frejau,
Curbènt ansint’ un paredau.
E devinas ço que veguèri,
Escarteira, que m’estoufèri,
Tout’ uno bando d’oumenas,
Que cagàvon lou cap en bas
E Cuou en l’èr à la seguido,
Que devisàvon sus sa vido !
« Mai qu’es acò, capoun de souart »
Creidèri fouero iéu tout fouart !
… E leis chinès m’arregardèron
Que sèns brounca, tè, countunièron
De parleja, regan dubèrt,
Councha de mifl’ à descubèrt,
Emé sèi braio enfrouminado
E sa camié en regussado.
Cresèri bèn m’estavani
Davans sèi detras empani.
D’ùni avien un cuou tant chave
Que semblàvon d’uou tout blave.
D’àutreis t’avien ‘qui tant de péu,
Qu’aurias pouscu tau un cabéu,
Li far dei trèno, e dei couèto,
Coumo n’en an, quàuquei pouèto.
De la susprès’ e dóu trebau,
De vèire aqui ‘quéstei barbau
Que s’aléujàvon sèns vergougno
Faguèri bèn mai que la trougno.
Li faguèri mèis ue feroun,
Qu’acò segur fuguè pas proun
Pèr que lèu lèu si redreissèsson
E soun detras si lou tapèsson !
Ailas l’envèjo de pissar
Que mi fasié coumo dansar,
Mi mountavo dins lei braio
E mi tóussié puei la budaio!
Poudiéu gaire mi reteni
E tout moun jus lou counteni !
Dóu cóup, enfin mi resóuvèri,
E moun pissai aqui larguèri
Au bèu mitan d’aqueste biau
Sout leis agach sèmpre que siau
D’aquesto chuermo de « m’en bàti »
Que vènon parleja au pàti !
Vous diéu qu’aviéu lei tressurour
Que rajoulàvon ‘mé cremour,
D’escaraia moun chichibèlli
Demié aquéstei santibèlli !
Enfin brèu, lou tuert trespassa,
De tout ço qu’aviéu empassa,
M’entournèri ‘mé ma famiho
Sus lou camin plen d’eigatiho.
Tout bèu just m’èri entaula
Que vouguèri descadaula
Tout ço qu’aviéu vist d’ount’ èri,
Que pèr ma fe, mi fè l’empèri,
Quand ma frumo l’èr esquicha
Coumo se voulié prouficha,
Mi demandè de la coundure,
A souto voues, dins qu’un sussure.
Ai,,,,pensas ! Qunt enfetamen
De l’enmena fourçadamen
Dins aquest lue qu’es un reiaume
Mounte si cagu’ en fènt guihaume !
Fin finalo sèns discuti
Dóu cagadou tout embruti,
Prenen ensen la carrierouno
Puei à man gauch’ un’ autr’ androuno.
Mi venguè l’assai d’un riset
Car avié un èr crentouset.
E de l’ escudela d’un dire
En recoutant ‘no pèu de rire
Lou pourridié, lou trepadou,
Lou cagadou lou pissadou
E tout ço qu’aviéu vist à dintre
Que sas, petard, es pas de pintre,
Pousquèri pas, entrepacha,
Li decela e l’esfraia.
Enfin arriberian sus plaço
Que faguerian ges d’antifaço !
Pensas…que dins nouéstei paìs
De Crestienta, es ausadis
De puei parla de cagarello
De seisse e de pissarello !
Óublida n que sian de bestiau
En qu Diéu metè un uiau
De sapiènci d’intelligènci,
Que nous fai beileja lei sciènci.
Mai mèfi, òou…pèr noueste couers,
Afistoula vo de travers,
Sian tout parié ei bestioulèto
Dei gigantass’ ei pichounèto !
Enfin, viéu que m’avès coumprès,
Que iéu tambèn siéu entreprès !
Mai perseguen nouesto vesito
E vaguen pas à la va-vito,
Si que noun óublidaren tout,
Que v’ àimi pas subre-que-tout.
S’avanquissen vers la bastisso,
Qu’avié ‘no fouart’ oulour de pisso !
« Pouaaa… » diguè ma frumo davans,
Quand passerian souto l’envans.
« Empouraco qu’es pas de dire »
« La pudendour es pas pèr rire ! »
E iéu souto capo, risiéu
De perpensa à l’èr catiéu
Que prendrié quouro tout aro
Intrarié sèns brus ni fanfaro !
Segur, es ço que si passè
Quand dins lou pàti arribè,
E que veguè dins la rigolo
Lou cuou en l’èr plen de pecolo,
Dei vièiei frumo un troupèu
Que sènso faire d’estampèu,
Fasien sèi besoun en seguido,
Patufelant, en discutido.
Iéu qu’aviéu puei vougu ista
Defouero pèr rèn devista,
La veguèri coum’ uno boumbo
Que sourtiguè tout d’un’ en troumbo !
« Mai qu’es acò d’aqui, cridè »
« Qu’ai jamai vist un tal estè ! »
« Mai coumo vai, que mita nuso »
« Van au coupètou, ges counfuso »
« En plen mitan, sènso counfin, »
« Qu’es dei manièro de fresquin ».
Ma mouié, de fiéu en courduro,
Marmoutinav’ à voues escuro,
Sus questo civilisacien
Que souvènt dai dei leicien,
À qu n’en vóu sus la tengudo
Sus l’amenènç’ e l’esmóugudo,
Sus l’istòri de soun paìs
Qu’a pourgi au mounde l’arris !
Fin finalo sa pissarello,
Si la passè à chabatello,
Sus lou ribas d’un caminet
Si rescoundènt proch’ un aubret.
Revenguerian dins la nue sourno
Que chasc’ oustau fasié cafourno,
Tant lou quartié èro encian,
Sènso counfouart qu’es desaviant,
Sèns’ aigo rajant à la pilo
E sèns eigour d’ount rèn espilo.
Pareisse que dins quest Hutong
Que li camìnon dins sèi tong,
Es fouess’ eisa de si li perdre
E pèr un voup de si fa mouerdre !
Es coumo se despuei cènt an,
Ansin va dìson d’istourian,
Tout prougrès que si debane,
Si desgouloupe, e s’engrane,
Fuguèss’ esta ‘qui enebi
Fouero mounde, e agerbi !
Ma frumo avié soun èr menèbre
Coumo s’avié manja de pèbre !
« - Es-ti poussibl’ au tèms d’encuei »
« De viéure ansin dins lei rambuei »
« D’un’ epoco puei tresanado, »
« Emai aguèss’ agu d’aussado, »
« Que mume soun Emperairis »
« Qu’emé l’Europ’ aguè de tris, »
« Noun li creirié à sa paurèsso »
« À sa misèri, à sa lèsso ! »
« - Ou, vai, t’encagnes pas, ma Mi,
« Pèr nàutrei sèmblon de sumi ! »
« Mai crési bèn qu’es un’ idèio »
« Que vìvon uno chaucho-vèio. »
« De fach, àimon de viéur’ ansin »
« Sèns pèr eitant n’en fa bousin ! »
« Es coum’un pau noueste fóuclòri »
« Que chausissen pèr soulo glòri. »
« En luego de bousca dei sóu »
« E n’ èstre èbri e sadóu, »
« Preferissen la Farandolo »
« Lou pas francès e lei sissolo »
« - Vouei alor, se t’ai bèn coumprès, »
« S’an pas parié lou passa-rès »
« Pouédon pissar dins la carrièro »
« lou detras nus dins la berièro ! »
Urousamen qu’arriberian,
E qu’à taulo s’asseterian ;
Si que noun, nouesto discuto
S’aurié fini pèr ‘no disputo !
Fin finalo, puei manjerian.
Touei quatre si coungousterian
Emé lou ritoun dins sa laco
Au goust de mèu bèn à l’estaco.
Pèr lou dessèri dei faiau
Coundi emé de bacaiau,
Em’ uno counfituro d’augo
Pescad’ eici pèr leis eissaugo.
Quand racountè dins lou menut
Que dei gèns que soun dóu pessut,
Pissàvon nus dins uno sampo
Dubèrto, sèns pas ges de tampo
Que retenguèsse un pau lou flus,
Riguè tant fouart qu’aguè lou tus !!!
Questo venturo, de memòri,
Pèr la Chino, es pas uno glòri.
À nàutrei nous a proun marca
De li vèire ansin s’enarca,
Sènso pudour, sèns bèn-estanço,
Presant ansin sa viei’ usanço.
Urousamen que quour’ aqui
S’istàlon pèr s’enriqui,
Coumo tóutei van lèu au pàti,
Que sié Baroun vo Frai sacàti
Après lou cóup dei bas quartié
Un pau pourcas e droulatié
Si pauverian uno journado
Que faguerian rèn de filado.
Risterian puei aperaqui
Car erian tóuteis aflaqui,
De la venturo de la vèio
Dins lei Hutong e sèis alèio.
En la vesprad’ emé moun fiéu
Decediguerian sus lou viéu,
De parti pèr un’ encountrado
Quasimen à l’improuvisado,
La pu lunchenco dóu paìs,
Qu’es lou Tibet, descansadis
Dins sa demando à la Chino
De lou leissa dins sèi cassino,
Emé tóutei sèi liberta
E en soubeiranço d’estat !
Si desvertouiè pecaire,
D’ engimbra puei tout l’afaire,
De tau biais que tre l’endeman
Sèns prene degun drogouman
Prenguerian uno Caravèllo
Viei avioun pèr damisello !
Iéu, èri gair’ rassegura
Tout coum’ à coustat un cura,
Que tremoulant de la pahoulo
Fasié far la farandoulo
À cha gran de soun capelet
Que resquichav’ entre sèi det !
Iéu, de lou vèire qu’èro gounfle
E que prenié un èr maroufle,
Pousquèri pas mi reteni
De li dire de s’asteni
De mi coumunica sèi tèmo
Emé sa facho de carèmo !
Si counfoundè sèns fa de brus
En desencuso tout counfus.
Erian coustat dei gràndeis alo.
L’engen ‘mé sèi mounto-davalo
Dounavo pèr verai la póu
Quouro picavo vèrs lou sóu !
Puei dins un cóup de ren indùstri
Que v’ aurié fach raca un’ ùstri
De fès que n’ aguessias agu
Demié lei plat d’un ambigu,
Mountavo zóu mai dins leis astre
Que ràdon tant souvènt lei pastre.
Veguessias alor sus moun frount
Que fasiéu pu lou rodo-mount,
Un degout d’aigo que rajavo
E la craumo que s’estajavo.
Aviéu lou couers tout estransi
E rèn poudié pas m’amansi,
Tant tremoulàvi qu’aviéu l’ànci
Que lou pilot sèi perfourmànci
Faguèss’ emé soun avioun,
Qu’avié rèn à reacioun !
Acò durè uno mièj’ ouro.
E iéu, quicha, de quouro en quouro,
Arrelucàvi pèr l’uhot,
Mai n’en perdié lou babarot
D’ansin mi vèire dins leis aire
Coumo fan leis aucèu voulaire.
Après tres ouro dins l’ancié
Moun couar fasié lou balancié !
Au parla-fouart, anouncièron,
Dins un anglès que revirèron,
Qu’anavian aterri enfin,
E lèu dins sèi patin-coufin,
Diguèron que durarié gaire
Juste lou tèms de quauqu’ afaire !
Voulien dire bèur’ un cafè
E fair’ au pàti soun trafè.
De fach l’arrest s’esperloungavo
Qu’erian parga dins un’ enclavo
Ounte poudian ana au Bar
Qu’èro au mitan d’aquest relarg.
Après lei doues ouro de pauso,
D’aise coumo lei cacalauso,
Mounterian mai dins l’avioun
Qu’enfin prenguèr’ un apioun
Pèr dourmi e pèr pu rèn vèire
Car aviéu póu qu’es pas de crèire !
Pantaiàvi au Paradis
Quand sentèri un fregadis.
Subran, ve que mi destrassóunon,
Mi gansàion que m’arresóunon.
Ìéu, que dourmiéu tout benurous
Gardèri moun èr sounjourous.
Aviéu leissa leis esfraiado
Deis grands auturo, deis aussado,
Ounte l’Aucèu n’ avié mena
E que m’avié tant abena.
Pèr lou boujau arregardèri.
Lei mountagne que li veguèri
Èron recuberto de nèu
Que lei mudàvon en cancèu.
Verai èro uno meraviho
Queste bèu-vesé, qu’à Marsiho
Dian que vau pas noueste Viei Pouart
E nouest’ acènt que dien tant fouart !
Aguessias vist coumo la nèblo
Au founs dei vau sèmpre si rèblo.
E lei séuvo qu’à d’eiçamount
Parèisson nègro sèns pradoun.
Visto dóu cèu la terr’ es bèllo.
Es velousado, e sèi cimèllo
Soun courounado de diamant
Que li creirian à bout toucant.
Encar leis àutrei mi sounàvon
Qu’à moun auriho mi cridàvon :
« Òou Pa’, alor siés alesti »
« Que tout’ aro si fau viesti »
« À dicho de rada leis astre »
« Un jour tau coumo fan lei pastre, »
« Li restaras eilamoundaut »
« Pèr pau que fuguèsses malaut »
« E que leis àngi culiguèsson »
« Toun armo, e que l’aduguèsson »
« Au Paradis, de davans Diéu »
« Emé lei Sant que soun au Céu. »
Aquest couioun mi despertàvo
E moun pantai puei s’esvanàvo.
Mi retroubèri d’asseta,
Coumo dins un’ ebrieta,
D’avé esta dins leis estello
Mi prepara pèr l’Archimbello !
Aro, tóutei s’èron leva,
E esquicha à greva,
Si demandàvon à voues auto
Quouro pourrien à cauto-cauto,
Davala pàsi de l’Aucèu
Pèr enfin amira lou cèu.
Puei d’à passet coum’ à counfèsso
Chascun anè que fasien d’èsso,
Mai sabien pas enca perque,
E èron segur de l’avé
Aquest tant orre mau de tèsto
Qu’eis estrangié toujour tant couesto !
Au davala deis escaié
Semblè que milo sarraié
Faguèsson un boucan d’infèrne
Que nous rendè un regard tèrne !
Lou sóu mi pareissié vira,
E s’atrouberian entira
Pèr un balans de sai pas mounte
Que touei n’en fèron lou racounte.
Un cóup que si sentiguerian
Un pau carma, alenerian.
L’air’ avié l’ oudour barroco
De l’escaufit dei cajaroco,
Mesclad’ à l’oulour d’un oustau
Que fai soun fue ‘mé dei moutau.
Lei mountagno fasien un bàrri,
Tant naut que mi dounè l’esglàri.
L’erian enfin : èro Llassa,
Que nous aguè tant alassa
De vouiaja sènso relàmbi,
Dins d’ avioun fasènt rescàmbi.
L’erian enfin dins lou Tibet
Qu’aqui jamai lou dous Labet
Noun boufara sus quéstei terro,
Bèn tróup luencho de la mar ferro.
Aqui dóu mounde es lou cap
Que dins soun cèu l’a sèmpr’ un tap
Curbènt de longo lei cimello
Lei pue de glas e lei pennello.
Es lou reiaume de la fre,
Dei long counglas, dei tabuché,
Dei vau gela de long’ à l’oumbro
E dei valengo tróup souloumbro.
Aqui li règno d’animau
Mitoulolougi fouero nourmau,
Coumo lou ièti mita singe
Qu’a lou retra d’un ome linge.
L’ a dei tigre vega de blanc
Que quouro prènon soun envanc,
Zebra emé sèi faisso nègro,
An uno facho gair’ alègro.
Ò… e leis ourse que poupard
Li fan nèblo quouro es tard !
Quàuquei gèns si leis aprivàdon
Qu’emé lei bèsti s’amistàdon.
Que dire puei dei grands aucèu
Que fan l’arèto dins lou cèu.
Lou chot-banu e la grand sèro,
Que càsson quand boufo l’eissèro…
La rùssi, l’astour e l’eiglas
Qu’an dei quinquet coumo de glas.
L’a d’àutrei voulaire coussàri
Que dins l’asur metènt l’esglàri,
Samènon eilamount l’esfrai
Dins l’auceliho en varai.
Es pas un paìs de coucagno
Lou Tibet emé sèi mountagno,
Es un’ engano, es un chap
Que vous li fau un cuerbe-cap
Se voulès pas sus vouesto tèsto
Sènso que sié uno countèsto,
Aganta lou mau de la mouart,
Emai vous diguessias dei fouart.
Aaaa, lou Tibet, terro dei mounge
Que si nouirrìsson que de founge,
E puei encaro quand n’en an
Qu’acò segur, es pas tout l’an !
Tibet sacra, lue de preguièro
Que li mendìcon pèr carrièro
E ount’ aqui lei gèns soun sant,
Marchant descaus, leis ue fissant.
Tibet dei pu bèlleis auturo
Que leis escrin dìson d’aguro
Qu’escout’ encar toun pople dre
Dins l’esperit e dins la fe.
Tibet, meravihous de vido,
Qu’escàpes vuei eis assalido,
D’un mounde de tróup materiau
Que pèrd’ de visto l’essenciau.
Tu, benesi pèr toun istòri
Que Bouddha, luen dins sa bòri,
A sachu mete en camin,
Sèns’ espeça tèi pergamin.
Ailas, encuei, maugrat lei bàrri
Dóu Potala qu’es milenàri,
Vìves parié coum’ un esclau
Qu’a perdu soun rèi e sèi clau.
La Chino a près tèi territòri
Mai tu, despuei, tripet pelòri,
Fas lou tour dóu mounde entié
Dins la persouno qu’es mestié,
Dóu Dalaï Lama, lou sàvi,
De la lignèio de sèis àvi,
Pèr recoubra tóutei lei dre
De tei counfin sèns fa d’eigré.
Veici quauqu’ uno deis idèio
Que mi venguèron dins l’alèio
Que prenguerian quand vaguerian
Segui d’arrié pèr vue gardian.
Pourmié, acò mi tafuravo
Que dei sourdat, dins un’ enclavo
Nous enmenèsson sèns un mot
Tau coumo s’erian de marmot !
Dins un mèmbre nous embarrèron
E à cha doues puei nous coumtèron.
Un chato, dicho Lahmó
‘Mé un tignoun sus lou cocó,
S’avanquiguè demié dei frumo
Qu’avien dei coulas ‘mé dei plumo.
Nous anounciè en bouen francès
Qu’emplegavo sèns ges d’empès,
Que sarié long la semanado
Pas jamai à l’improuvisado
Nouesto soulèt’ adraiairis,
Uno mèno d’agachairis.
Si diguerian qu’èr’ uno cavo
Que moustravo qu’èro bravo
De nous vougué ansin mena
Sèns que l’aguessian ourdena !
Sus lou quitran chasque touriste
Prenié un èr bounias e miste,
E seguiguè adoumenja
Sa menairis pèr doues, renja !
Lamour, ansin que la noumèri,
Avié leis ue quand la gachèri,
Que mandèron coum’ un oumbrun
Que mi baiè un frejoulun.
N’en parlèri à ma dono
Que mi mourguè en courbo-dono,
Dins un riset coum’ ajougui
Un pau capoun lèu estingui !
Mai, boun … acò m’ enchalié gaire
Emai siguèssi souspichaire.
Chascun partè de soun coustat.
Touei dins la vil’ esparpaia,
Avian chascun uno veituro
Qu’eiço èro de bouen’ aguro,
Doumàci si counoueissian pas,
Franc de segur de l’entrepas
De l’avioun, qu’adins en troupo,
S’erian proun vist à toco-poupo !
Lamour nous moustrè nouest’ hotel
Que l’anerian ensen isnel.
Èro pas luen dóu centre-vilo
Mounte la Troumpo toujour quilo.
Manjerian qu’erian aclapa
Sèns entèndre lei chin japa.
Sacherian pas dins la menèstro
Ço que floutè, que d’uno gesto,
Lou bandiguerian au sóu
Crènto que fuguèss’ un pesóu.
L’avié dei cavo gaire claro
Dins quéstei liéume, que pèr aro
Aujavian pas nous l’assourbi
Tant avian póu de s’estourbi !
Fin finalo dins un bèu membre
Dourmerian, en fasènt demembre
Dei cóup de bachas dins lou suc
Que nous picàvon de sèi truc.
L’endeman abas dins la salo
S’assemprerian, aussant l’espalo
Tant avian de long’ enca mau
Que nous turtav’ en cóup mourtau.
Que sié ma frumo vo ma noro
Fasien sa mino un pau pecoro.
Iéu poudiéu gaire sudura
Quéstei bacèu subr’-empura,
Que sèr e matin, long la journado
N’ amassoulavon à vegado,
Nous empachant d’aprouficha,
Tant si sentian coum’ esquicha.
Sebastian avié qu’ un’ envèjo :
Èro manja uno bourrèjo
Eilamount dins un vilajoun
Coustruch sus lou daut d’un poujoun,
Ounte lei gèns, sounco dei pastre
Qu’an, l’a de cóup, un èr foulastre,
Abarrìsson lei famous Yac
Lei fasènt viéur’ en dei bivac.
Davans l’ingrès de l’oustalisso
Noueste vouiàgi nous aquisso.
Sian lèst à n’ èstre rababèu,
De va marca au cartabèu.
Lou menaire de nouesto cocho
Que mi semblè un pau finocho,
Pourtav’ un kepi de galis
Recubert d’un large trelis.
De bèn segur èro de Chino
‘Mé d’ue d’arris raubo-galino.
Pouédi bèn vous assegura,
A soun èr fùrbi e lura,
Qu’auriéu pas fach un loung vouiàgi
Mume pèr un co-carrioulàgi !
T’avié un anamen carra,
‘Me dei gimbolo à l‘encarra,
Que quand marchavo sènso pico
Semblavo uno mecanico !
Mai l’anen pas pinta de mai
Qu’avèn enca fouesso trabai !
Èro vuech ouro au relògi
Quouro la dono de la lògi
Nous souvetè puei soun bounjour
Disènt qu’amount dins la frejour
Veirian la vido autentico
Dei Tiberian dins sa pratico,
Dins la nèu fica soun casau
Fa dei pèu de sèi grand bestiau,
Tibla, doubla ‘mé de pelisso,
Isoula emé d’aus en sebisso.
Travessan Lahssa e soun bourg
Bourda de prat emé dei gourg,
Puei tau coumo pèr miracle,
Après agu vist un basacle,
S’atrouberian dins lei campas
Bourda de terro, d’esclapas,
D’aubre basset sènso baragno,
Que vesènt lei pue lei mountagno,
Aurian pouscu crèire que Diéu,
Aperaqui qu’es qu’un gardiéu,
Mandèsse pas jamai sèis Àngi,
Sèi Sant sèi Sant’ e sèi Àncàngi.
Èr’ eici dóu mounde lou cap.
Ni lou mèle nimai lou sap,
Li venien bèn de tant l’auturo
N’en fasien sounco d’estraturo
Sènso ramado, sèns fourni,
Coumo se prenien lou tourni.
Erian lei proumié jour d’outòbre,
E dins lou Tibet, fan sèi cobre
De bóuso sèco de sèi buou,
De sèi vaco e de sèi muou,
Qu’es tout d’atubau necite
Bèn pu precious qu’un selenite,
Doumàci sièr de fa lou fue
Que fai tant gau à nouésteis ue.
Leis ome, lei frumo, lei joueine
Après qu’aguèsson fa tinteine,
Van à cha un ‘mé soun panié
Souvènt soulet sèns coumpanié,
Quihant d’arrié sus soun esquino
Sa bèrrio facho d’amarino,
Pèr rabaia coumo lou boues
Lei miflo sèc’ emai sèi troues,
Qu’entavèlon emé sapiènci
Dins sèi vergan, plen de paciènci.
Que soun bèu coumo soun viesti :
Touei lei frumo pèr s’alesti
Pouarton un grand faudiéu de telo
Sus d’un raubun que lei fa oso,
Car es de la coulour dóu cèu,
Quouro grisau quouro burèu.
Sus sa tèsto proun espeiòti
Que de cóup lei dirias dei tòti
Tènon en round un cabessau
Entrihauda coum’ un ressau
Que fouart l’es agafa la brindo
Em’ un nous d’ un’ espesso guindo.

Pierre Dominique Testa, lou 20.12.2015.

:: LES POÈMES ::

Chaque visiteur peut nous envoyer un texte de sa composition, quelque soit le dialecte, quelle que soit la forme poétique, le registre, et la graphie. Il lui suffira de le saisir ci-dessous. Nous nous réservons le droit de ne pas mettre en ligne tout texte trop long, ainsi que tout texte hors des limites de la décence ouverte au public.
titre
texte
auteur
e.mail
1 + 1 ?