Uno fueièto, ivernalo,
Coumo passido, un bréu oupalo
Balançavo sa ramo palo
Sus sa cambo deja verdalo,
Quand d'amount, desplegant sèis alo
Un aucelas manjo-mouissalo,
Si couloumè à founs la calo,
Pèr l' engouli ; fam infernalo.
La fueièto que n'aguè póu
Subran creidè « sauvo qu póu »
Mai pecairèto, ‘questo cóup,
Èro soulo sus soun grifóu :
Grand aubre maje que pèr sóu,
Li rebalavo gréule, armóu,
Qu’à la lèsto leis esquiróu,
Si n’en tampìsson quouro fóu.
E rai, si diguè d’esperèlo,
Bessai pourriéu dei gatimello
Li n’en faire pèr trapadello !
Alor, bouto, faguè sa bello,
Desplegant larjo sèi grand vèlo,
Pèr pousqué lèu sai la crudello,
L’embabouina sèi carnavello,
Pèr si sauva la gargamello !
Dins soun assaut l’aucèu coussàri
Qu’èro bèn luen d’èstr’ un cannàri
Si couloumant dins soun desvàri,
Metè la fuei’ en grand esglàri.
Puei au moumèn, marrit scenàri,
Que sèns degun elucidàri,
S’anavo, esgourga, vulgàri,
La fueio semblant un susàri,
S’aplantè net que fè ‘n esvàri !
De que mi voues, digo, verduro,
Li mandè puei ‘mé sa voues duro !
Sian lei mèstre de la naturo,
E tu, just’ uno creaturo,
Tout bèu just bouen’ à far caturo
Eis animau, qu’es la culturo
Qu’eiçadabas Diéu nous proucuro,
E qu’encuei mai, es e perduro !
E voudriés èstre moun ami,
Tu, la fueièto : es coumi !
Fin finalo pèr resumi
Voudriés que siègui repremi,
De ti leissa vivas ; crèi-mi,
Sian neissu pèr toun enemi,
E fuguèssi apoustemi
Que tu, duvriéu ti counsumi !
Escoutas mi qu’ai uno idèio !
Anas cassa dins leis alèio
L’a deis abroues, l’a dei bambuèio,
Ounte miouro soun lei fueio !
N’en troubarés mouisso de pluèio
E d’ùnei sèco : lei sadrèio.
Mai leissas mi dins la valèio,
Encar alena dins lei bruèio.
Bèn lèu, l’ivèr prèn soun mitan
Emé sa fre, lou chamatan
Dei brefounié e dei chavano,
Que de l’Eterne soun la dano,
Lou gèu vai tout engrepesi
Mi vai rufa, mi vai blesi,
Mai es moun dìsqui, ansin siègue,
Qu’es pèr chascun lou Sant Pourtègue.
M’as desbalança, iéu l’aucèu
E tu la fueio dei bancèu !
Ti leissarai adounc la vido,
E que sié bell’ e benesido.
E se la Vièio, dóu lagna,
Venié qu saup, à t’espragna,
L’an que vèn, vuei ti va proumèti
Touei doues anarèn au balèti.
|