Alounga tout de long en coustume de fèsto,
Las dins moun atahut
Encuei pèr fin siéu mouart, e sara sèns brudèsto
Qu'en moun pichoun lahut,
Partirai pèr lou Cèu ount pu ges de batèsto,
Vendra gasta moun tèms emé sèis aubalèsto.
Mi 'n an fa tant pati aquéstei gatamiaulo
Que si dìson de Diéu
D'eiretié benesi, mai que de ratamiaulo,
M'an fach un tai badiéu,
Mi mandant pèr esquin' emé sa mino aulo,
Un coou de soun pougnard sèns dir' uno paraulo.
Dins ma caisso m'an mes un parèu de caussuro,
M'an gansa em' un nous,
Que pèr dire verai, es un' assiéunaduro,
Digne deis ufanous,
D'aquéstei naut catau que sèmpr' à voues escuro,
Catiéu vous escarnìsson pèr pur' envejaduro.
Au crus dóu queisselau, ma darrièro litocho,
Lou suc sus d'un couissin,
Subr' un linçòu de sèdo siéu coum' uno bambocho,
'Mé soun tèn cremesin,
La tèsto bèn couifado que dirias uno bocho,
Que ve, mi veguessias, prenguerias la petocho !
Ooo 'fan … coumo sian bèn, quouro dins leis abisso
Dóu noun-rèn sènso fin
Poudèn voula sèns couers, sèns buto, sèns cledisso,
Si senti lou daufin
Dóu Creaire cousmi qu'enjo lei mouvedisso
Deis astre qu'an en èlei, nouésteis empregnadisso.
Leissas mi repauva dins l'eterno carrusso
Que m'agandira luen
Dins l'estelan gigant ount lou coucho-marlusso
Que si fardo sèns suen,
Coumo lou naut bourgès que sèmpre mai acusso,
Si puei coustejaran sèns foutrau d'estarusso.
Enfin pèr iéu la pas, la pas tant esperado,
La pas sèns capelan
Que de longo fan guerro à la soust' en maissado
E que tau dei milan,
Marrido tartarasso, d'uno soud' abrivado
Matràsson l'armo fréulo maugrat sèis arpejado.
Mi pourtaran à quatre dins l'andano majouro,
E de davans l'autar,
Subre doues estaudet sèns bachas ni tambouro,
Aqui dins l'entreclar,
Pauvaran puei ma caisso à l'oumbro deis ancouro,
Ount' aviéu tant canta fins à perduradouro.
Mai mèfi dins la glèiso, 'questo de moun batisme,
Noun vouèli que dei Sant,
Pas 'quèlei parisen plen de francihoutisme,
Qu'emé sèis ue fissant,
Ti màndon sèi devis pasta de moudernisme,
Si chaiènt bèn pas mau de soun separatisme.
Lei traïstre pas mai, istaran sus la plaço,
Lei vouéli pas adins,
Soun dei sèrp que rampèjon e d'infàmei limaço,
Uno muto de lins
Sèmpre lèst à brafa la bravo poupulaço
Juste pèr far lei fièr, mourdre pèr antifaço !
Puei toueis aquéstei gèns qu'aviéu en amistanço,
Que leis eimàvi fouart,
E que sèmpr' à l'oustau emé proun d'abelanço,
Emai faguèsson souart,
Lei reçubiéu, dubèrt : elèi, pèr abusanço,
Pèr encié m'an trata tau coumo de manjanço !
An preferi à l'amour à la bèn-voulènci
La cativié e la vengènci
D'un faus curat emé sèis èr de truculènci,
Qu'un jour em' indecènci,
Mi clavelè soulet, mèis ami fènt silènci,
Sus l'autar de l'ourguei e de sa mau-voulènci.
Que noun, dintraran pas ; faran coumo la paio,
Cremaran dins lou fue.
Dins uno regalido buta pèr l'estanaio
Lagrèmo dins sèis ue,
Cridara au perdoun, aquesto bouriscaio,
Qu'avié chausi lou làmi pulèu que la peissaio.
Mai rèn li fara pus, que soun touei dei bourdiho,
Dei pau-vau mouart de fam,
Dei finóuchei traistre qu'aviéu pres pèr famiho,
Lei mesclant eis enfant
De moun sang, de ma vido, que puei sa bavariho,
L'an devessa sus iéu pèr gounfla sèi caviho.
Adounc dins la grand nau l'aura ges de brancàci,
Li que l'es pas 'sta fèr
De mi vèire cauca, acana' à visto-fàci
Pèr aqueste faus clerc.
Vendra sounco Brunet pèr emplena l'espàci
Dóu santuàri sacra, luen d'èstei tressimàci.
Alour' aqui pourrai parti pèr leis estello,
Avera lou Cèu grand,
Leissant moun couers doulènt, deruno capitello,
Escaupra e à brand.
Anarai amoundaut sèire sus l'archimbello,
E troubarai enfin l'eternal' escarcello.
|