M'an tibla un dei las, que vai, vous diéu qu'acò !
Pamèns mi v' avien dich, mai iéu d'un '' alor ò '',
Leis aviéu pas cresu, semblav' uno fatouergo
Dei gross' e dóu ressouen tau coum' uno messouergo !
Moun fraire m'avié dich qu èron mèis ami !
'' Soun rèn que dei bourdiho, pièji que dei nemi, ''
'' E ti fìses d'elèi, qu'à vèire sèi risèto, ''
'' An mai d'aquélei sèrp que dei catarinèto. '' !
An mounta en escagno un repais bèn ourdi,
E pèr 'quest rebalun, aquésteis abourdi,
Crènto que destousquèssi trooup soude sa sambuco,
M'an mes dei mèisse bouen e pas ges d'espeluco,
Rèn que dei bouen moucèu, goustous e recerca,
Requist coumo n' i a gaire, eisa' à enmerça
Pèr lei viei coumo iéu, lei chato vo lei frumo,
Enfin tout aquest mounde qu'en manjant fan de grumo.
Mai vés, coumo galèji : car pèr tout guletoun,
Manjerian quatre pizza rèjo coum' un bastoun.
Iéu lei vaguèri querre d'uno cóup de ma veituro,
Leis àutrei madurant sa mal' acaissaduro.
Mi dirés que bessai siéu un pau paranot
Mai ailas sus lei fach, li fau mète dei mot !
Enterin moun aussènci, va saupre sa discuto,
An fach coum' au vilàgi, an fach sa basaruto !
Siéu arriba qu'en man aviéu lei caissetoun,
Que lei troues de pizza, li èron çai rejoun.
Á l'entour de la taulo, l'avié un grand silènci,
Coum' un niéu espessous dei vapour de vengènci.
Vous dùvi ramenta que vue jour peravans,
Amount à Nouesto Damo, aviéu dins rèn qu'un lans,
Charpa marrit lei gèns que gàrdon la capello,
Car menàvon rambai fènt lei brando-canello !
Istèri proun defouero, de tant creidàvon fouart.
Aurian cresu un pouarc que saunàvon à mouart !
E de l'ounto qu'aviéu, proumié pas rèn diguèri,
Puei d'auvi de tau quiéu, subr' elèi mi rounsèri.
Èron aqui dedins, pas mèns d'un vintenié,
Acouida sus l'autar dei grand ceremounié.
Risien coumo dei fouele davans la Santo Taulo,
Si countant deis sournèto, dei safranóusei faulo.
Desticulant ansin coumo fan dins un bar,
Nouéstei custòdi fèr, tau coumo dei jóubar,
Bramàvon dins lou cance, cresènt qu'èr' un tiatre,
Mounte si póu juga e pèr que noun si batre !
Ti leis agounisèri de touei lei noum d'aucèu,
Que sas, vous diéu qu'acò, n'en counouèissi 'n moucèu.
Li tratèri d'arlèri, de gus, de piha-càmpi,
De cifèr banaru e sèns degun escàmpi,
Countunièri furan, qu'èron dei sacamand,
Pièji, dei massacan, mèno de gourimand,
Que pèr far soun marjasso, èron lèst lei moufiànti,
A sacreja l'autar, sai, pren' un paragànti !
Moun Diéu qunt' espetacl' aqui veguèri pas
Iéu qu'èr' acoustuma de li prega en pas.
Perçubèri Girome noun pas coum' un lavènti,
Mai pulèu coum' un nèrvi fènt sa gand' à Menpènti !
Detras la Santo Taulo, douei frumo, péu bloundas,
Coutado au Mèstr' Autar, noun viestid' en pedas
Mai coumo dei princèsso, tèst' à la brando-biasso,
Patufelàvon quièto, apielad' en fatrasso.
Li tenguèri pas pus e d'un gest de la man,
Li moustrant adabas, assajant d'èstr' uman,
La grand pouarto de boues durbènt à l'avalido,
Lei faguèri sourti quàsi à l'assalido.
Moun ami proun neca de mi vèire catiéu
Pousquè pas pipa mot tant l'aviéu pres au viéu.
Pecaire, tant bounias, li coulè 'no lagrèmo,
Que pèr iéu fuguè coumo, que fuguèss' un Sant Chrèmo.
Lou sentèri tristas. Aclapa mai countrit,
Mi mandè un èr miste car s'èro escoutri
De l'ambiènt, de la gau que douno lou Santuàri,
Óublidant descounsciènt que restav' un Sacràri.
Larguèri 'no gulado, qu'abas jusqu'à la mar,
En ribo de Marsiho, moun estampèu, amar,
Mandè en escoupèto sus leis èrso marino,
Ma ràbi, lou descouar d'aquesto matrassino.
Partiéu sus lou camin, qu'encaro li disiéu,
Moun fàsti d'avé vist, qu'es gaire coumprensiéu,
Mèis ami, mèi couriste que coumo dei demòni,
Fasien de tau senòdi mi metènt à l'agòni.
Plourèri coum' un drole que l' an batu sèi gèns,
E la sau sus mèi gauto mi cavavo lei sèns
Mi couloumant lou couar dins uno tal' estanço
Que cresèri mouri davans soun abusanço.
Passèri la pousterno, tremoulant de l'esfrai
La tèsto revessado e moun armo en varai.
Plouràvi reclina qu'encaro mèi lagrèmo
Rajoulavon amaro mi soutant en carèmo.
En veituro parié : desboundèron mèi plour,
Qu'aviéu lou vertigot tant n'en deveniéu lourd.
Aviéu bello mi dire qu'èro sèns' impourtànci,
Tout acò mi trucavo e mi baiavo l'ànci.
Arribèri au miéu, qu'èri destrantaia,
Lou mènt en des-e-vuech mai que desmemouria.
Noun pourriéu pas long tèms sudura mèis escorno
Sènso que pas jamai li faguèssi l'óumorno.
Dins 'no telefounado, de l'afrount coumbouri
E pèr moun ami miéu, segur d'èstre abourri,
Li presentèri lèu, tremoulant de vergougno,
Mèis pu fóunseis escuso mi rousigant leis ougno.
Éu, pàsi, amicau, m'assegurè pentous
Que sus lou founs, verai, emé soun èr bountous
Aviéu rasoun sus tout, rapouort à sa tengudo
Que meritavo rai, de mot un' estóussudo.
Sus la fouarmo verai, aviéu coum' abausi,
Doumàci la susprèso de leis avé ausi
Èr' estado tant grando, subretout de pas crèire,
Qu'aviéu vira canturlo sèns pousqué far à rèire !
Dóu cóup mi perdounè, iéu que lagremejàvi,
Mèntr' éu proumetè, entre que senglutàvi,
De si teni redoun, silentous e cachous
Dins nouesto capelèto, pu jamai descunchous.
Si dounc radouberian tau dei fraire de lach
Óublidous d'aquest jour e d'aqueste mesfach.
M'escusèri auprès de Jacky ma coulègo
Qu'avié pas rèn crida pendènt la fernetègo.
Pu tard dins la serado, escriguèr' au curat,
Pèr puei l'assabenta, que sènso soun agrat,
Aviéu bandi sèi gàrdi, emé perd' e fracasso,
Destrepassant moun dre desengrenant 'n' aurasso.
Ėu istè mai que mut que mi respoundè pas,
Mai iéu, mi n'en chaliéu, qu'aviéu lou couar en pas.
Puei venguè lou divèndre, jour de la trapadello,
Lou vounge de desèmbre pèr iéu marrid' estello.
Adounc aquest divèndre, aqueste sèr maudich,
Ėri mounta 'n Alau, ansin que vous v'ai dich.
Aqui charrèri puei coum' es moun acoustumo,
Dins noueste magasin sèns pensa à 'no tumo.
Fasié uno nuech encro à coupa au coutèu,
Que mi faguè ferni dóu suc jusqu'eis artèu !
Coumo que sentiguèssi veni lou terro-trèmo,
Qu'encuei à l'ouro d'uei mi dóu de sa poustèmo.
Anàvi parti lèu pèr m'entourna au miéu,
Quouro puro Gerome qu'a l'armo d'un roumiéu,
Mi demand' ensistiéu, de veni sus la plaço
Lou retrouba soulet pèr manja uno glaço !
Li vaguèri fourça car fouart m'avié quicha
Pensant que bessai nous avié respicha,
Un assèti au bar vo dins uno guinguèto,
Pèr passa un moumèn just dins uno buvèto.
E quouro li fuguèri, mi diguè plan planet
Que voulié, 'stènt soulet, parteja un platet
De spaguèti bèn long, vo tout' autro mangiho,
Mai qu'ensen fuguessian pèr si teni sesiho.
Refusèri disènt qu'adeja èro tard
E que vouliéu rintra, acò 'm' un èr testard !
E subran de darrié lou pège d'un' platano
Sourtè l'amigo Jàcky qu'anavo 'mé leisano !
Ansin coum' uno fado, qu'aqui apareissè,
Moun coulègo 'mé nàutrei subran la counvidè !
Eitant lèu de la glèiso e de darrié la pouarto,
Lou curat èr 'aqui que sourtié de la souarto !
Aquéu de cooup larguèri, es un aparicien !
Mai trooup tard, moun coulègo li fè counvidacien.
E si retrouberian de seguid' en veituro
Ėu 'mé lou capelan, iéu 'mé la creaturo,
Moun amigo Jacky, qu'ensen estènt enfant,
Avian touei doues à l'iàgi de quatr' an,
Esta dins nouest' escolo, coumo tout lou vilàgi,
Que d'aquest tèms urous, n'en fasian l'arrambàgi.
Coumanderian lei pìzza aqui que sian d'Alau,
Iéu lei vaguèri querre mai sentiéu lou grimaud,
Sentiéu verai de luen veni la trapadello,
Mai èri dins la lèco deis èr de bressarello !
Ansin que v' escriviéu pus aut dins moun relat,
Arribèri qu'en man, adusiéu lei pizza !
Aguèri la sentido tre trespassa la pouarto
Que lei geinàvi proun d'aveni de la souarto,
Sèns tabasa lou boues, ni pica lou tustet
E encar mèns creida que iéu siéu petouset.
Un àngi passè puei ! L'aguè un grand silènci
Mai jouious, de soutoun, sauvèri l'aparènci.
Parlerian de tout, de rèn. Tout si passavo bèn.
Mai fau dire qu'enfren, sentiéu un quaucarèn,
Que s'anavo de pouncho, que floutèsse dins l'aire
Coum' un malespravant qu'aletèjo de caire,
Samenant la discouàrdi en espouscant la sau,
Fènt dei geste banu darrié de bas en aut,
Segur que l'èro pas, mai mi lou maginàvi
Bèn mai seguramen qu'un retrat de mèis àvi.
La counvers' esquihè sus la Santo Capello
La vèndo dei beloio qu'à plèn de canestello,
Metien souto lou pouarge en visto dei roumiéu
Fin que pousquèsson miés croumpa qu'es tant rendiéu !
Mai iéu argumentèri qu'Eugène Mazenod,
Lou Bisbo de Marsiho en mai dei farmacot
Pèr radouba li glèiso, avié agu l'idèio
De mete sèi boutigo à despart deis alèio.
E qu'eilamount à Nouesto Damo dóu Castèu
Duvrian, d'abord qu'avian un magasin plèn bèu
Pren' aquesto boutigo pèr li far estalàgi,
E li reçubr' adins lei gèns fènt roumavàgi.
Alour' aqui lou priéu, tau coumo Lucifèr
Leis ue maca de sang devenguè un cafèr,
Lei poung sarra, lei bouco bèfio, lèst à mouerdre
Si rounsè subre iéu …. aguèss' agu deis ouerdre,
Qu'aurié pas miour fach, tant n'en fuguè catiéu,
'Mé sèis èr de demòni, leis ue enflamatiéu,
Emplegant 'mé mesprès, lei mot lei pu trencaire,
Pèr miés m'abasima e èstre caucigaire.
« Siés eici un zero, tout bèu just un noun-rèn, »
« Siés dins la Glèiso rèn, pas mum' un pau de brèn »
Lou tuert fuguè tarriple ! E mèi ami, d'un rire
Fuguèron pres pecaire, que lei entèndi dire,
« T'a griha lou curat, t'a gibla lou curat »
« L'autre gaire miour, de s'escacalassa »
N'en perdié lou pioutat e soubre sèi lunèto,
Quand veguèri sa facho, greiavo douei banèto.
D'un ome que presàvi, aro s'èro muda,
S'èro sai trasfourma, si l'èr' avertuda,
De deveni 'no bèsti, un pau uno limaço
Que s'aplatuss' au sóu qu'es aqui qu'es sa plaço.
Lou curat, éu, m'en fóuti que lou counouèissi pas,
Pèr iéu es de savèu, la nito d'un bóudras.
E s' es un gatamiaule, n'en fau plagne sa Maire,
La Glèiso qu'a pas vist sa mino d'enganaire.
Éu qu'es un faus curat qu'aujo Diéu celebra,
En verta es crouiard, faus couard emai pebra.
Es un àngi cafèr, es un pasto-messouergo,
Qu'a chausi uno vid' ounte l'avié 'no souergo.
Mai un jour cambiara, la rodo fai sèi tour,
E lou relògi sèmpre, n'en mando dins sèi four.
Toueis aquéstei mentèire, que m'an vira l'esquino
Un matin pourran pu sourti de sa jassino.
Saran sai clavela, noun pas à l'aubre-croues,
Ounte m'an claveja emé sèi mourre toues,
Mai à 'no pouest pourrido, ount lei chiroun lei verme,
Li vendran devouri, tout viéu e sènso terme.
|