L'ivèr a passa que tróup lèu,
L'aguè segur un pau de gèu,
Sènso grand fre, sèns ges de nèu,
Mai lou cafèr es cambiarèu,
E dins qu'un jour estènt crudèu,
Vèn jala leis aigo dei riéu,
E bourroula mume lou cèu !
Aièr de matin dins la prado,
L' èrbo raumid' èro jalado,
E dei floureto la blancado
Avié crama tal' un' arpado,
Sa coularèto, sèi gansado,
Passi sèi coulour daricado,
Fasènt lou tris dins la valado.
A qunt malur, douno lou goun,
De vèire touei leis amendoun,
Rima, pleca tau lei nadoun
Que si maire, en abandoun,
Làisson mouri de rescoundoun,
Lei trasènt mouart dins de queissoun
Que mèsclon à d' escoubihoun,
De moun bescaume de toumèto,
Viéu abas lei margaridèto
Clencha soun couele, sa cambèto,
E sa flour sèmpre de catèto,
Sèmblo prega quand vèn l'aubèto,
Esparpaiado dins l'erbèto
Long dei barragno de sausèto.
Mai la vièio dóu det croucu,
Lei vèn pica bèn sus lou suc,
Lei fai gibla 'mé soun endu
De blanc gelibre qu'a caigu,
E lei fouitant à soun degut,
L' asseguro 'mé d'esparju,
Que règn' encar dins l'assoulu !
Alors s'en vai pèr lei campagno,
Escarlimpo dins la mountagno,
Pèr samena larg sa magagno,
Sa fre, sèi vènt qu'an pèr coumpagno,
Lei brefounié e sèi castagno,
E sus la mar 'mé sa tussagno,
Puei descadèno lei tiragno.
La Vièio que li dian l'ivèr,
Es crudèlo coum' un cafèr,
Que n'en apèl' à Lucifèr,
Pèr assaja d'un biais esquèr,
D'aneienta 'mé d'estroumbèr,
La douço calour de l'aièr,
Que nous dounavo tant l'espèr.
Qu'avèngon lèu li mès dei roio
Dei vog' e fièro dins la joio,
Dei balèti e dei brindoio,
Dei pastagat emé d'anchoio,
Luen dei cournat que casso-joio
Fan la bèbo ei boueno-voio
Que lèu lei mandaran au boio !
Luen de mèis ue, vieio tarrasco,
Lèngo d' espèuto, vieio masco !
Es tèms de primo, tèms dei nasco,
E pèr Rampau faguen dei fasco
'Mé d'oulivié qu'an pas la rasco :
Noun faguen pu coudis-coudasco,
Es tèms sacra que sian à Pasco !
|